Audio staat onder tekst
Vreemdeling
Wie ben ik toch, waar is mijn eigen ik gebleven
Wie is die vreemdeling in mijn eigen leven
Ik ken mezelf helemaal niet
Al geloof ik niet dat iemand anders dat ziet
Vrolijk doen, lachen en interesse tonen voor de ander is zo normaal
En dat doe ik zoals altijd allemaal
Gewoon al mijn verplichtingen nakomen zoals het moet
Ook dat doe ik alsof het me allemaal niets doet
Maar diep van binnen voel ik zoveel pijn
Waarom kan ik niet gewoon mezelf zijn
Wie is dat vreemde mens met al dat zelfmedelijden
Hoe moet ik dat mens naar wat geluk begeleiden
Ik moet dat mens niet
Al snap ik haar verdriet
Maar waarom kan ze zich niet vermannen
En dat verdriet uit haar leven bannen
Waarom breekt ze constant in tranen uit
Ziet ze niet dat ze daarmee haar eigen geluk verbruidt
Ze wil geen mensen meer onder ogen komen
Ze kan zelfs niet meer dagdromen
Het is toch niet te geloven dat ík dat mens vol zelfmedelijden ben
Dat zijn normaal de mensen waar ik hard voor wegren
Ik kan op die manier mezelf helemaal niet respecteren
Laat staan dat ik me zo zou accepteren
Ik moet hier een weg in zien te vinden
En dan mijn oude ik weer aan mezelf zien te binden
Misschien moet ik gaan accepteren dat dat zijn tijd nodig heeft
En dat de oude ik wellicht nooit meer opleeft
Het zou mooi zijn als er een sterker persoon door zou opstaan
Maar misschien moet ik daar nu nog niet van uitgaan
Ik denk dat ik te veeleisend voor mezelf ben
En dat ik daarom mezelf nu niet eens herken
© Marly van der Wijk